7 . نامه كوتاه و گويا باشد.
8 . نامه با تاريخ باشد. حضرت امام خمينى (رحمه الله)در نامه اى از نجف اشرف به فرزند خويش مرقوم فرموده اند:
مرقوم بى تاريخ شما رسيد.
من نمى دانم چرا به اين زودى از آخوندهاى بى بند و بار شدى! پس از اين، اوّل، فوق نامه را تاريخ بگذار، بعد شروع كن.
(1)9 . نامه و نبشته را بايد در پاكت گذاشت. حضرت امام خمينى (رحمه الله) در نامه اى از نجف اشرف خطاب به فرزند خويش مرقوم فرموده اند: «كاغذ جوف را به آقاى ...، پس از آنكه در پاكت گذاشتيد! بدهيد».
(2)
9 . آداب دوستى
دوستى و رفاقت پاسخ به يك نياز فطرى و طبيعى جوان است كه او را از تنهايى و بى پناهى خويش مى رهاند و در پرتو محبتها و دوستيها، شخصيت او به نقطه كمال يا سقوط مى رسد. بدين جهت، در اسلام از جايگاه ويجه اى برخوردار است و براى خود آدابى دارد كه در اينجا به گوشه اى از آنها اشاره مى شود:
1.خالص كردن قصد و تحكيم پايه هاى رفاقت. كسى كه خواهان رفاقت با ديگران است بايد در آغاز قصد خود را از انگيزه هاى زودگذر و بهره هاى دنيوى خالص گرداند; زيرا هرگاه انگيزه رفاقت پوچ و واهى و محدود و متناهى باشد، با زوال آن، انگيزه رفاقت نيز به پايان مى رسد و به فراق مى انجامد. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) در حديثى به اين نكته اشاره فرموده است:
«سَبْعَةٌ يُظِلُّهُم الله يَوْمَ القِيامَةِ: فَمِنْهُم اثْنانِ تَحابّا في الله فَعاشا عَلى ذلِكَ وَ ماتا عَليهِ».(3) 2. سنخيّت. انسان نبايد جز با حق طلبان و آخرت گرايان رفاقت كند، تا هم سنخيت برقرار شود و هم اميد به حصول فوايد دينى آن پيدا شود.