6 . انتقادگر، فرصتى براى جبران به انتقاد شونده بدهد.
7 . انتقاد همراه با ذكر كارها و اوصاف مثبت انتقاد شونده باشد.
8 . انتقادگر در حين انتقاد بر احساسات خود تسلّط داشته باشد.
9 . روش انتقادگر عيب پوشى و رازدارى باشد نه افشاگرى.
6 . آداب امر به معروف و نهى از منكر
از ميان فرايض اسلامى، تنها فريضه اى كه مشروط به احتمال تاثير است امر به معروف و نهى از منكر است; يعنى احتمال مؤثر واقع شدن آن يكى از شرايط وجوبش به شمار مى آيد.
همه شرايط و مراتب و آدابى كه براى اجراى اين فريضه در نظر گرفته اند چيزى نيست جز كوشش براى مؤثرتر شدن آن. بايد آمر به معروف و ناهى از منكر طبيبوار و مشفقانه درد بيمار خود را بشناسد و داروى مناسب آن را تجويز كند و در اين راه آدابى را به كار بندد كه او را موفق سازد مقصود از آداب امورى است كه رعايت آنها در حصول غرض و نتيجه مؤثر است. برخى از اين آداب عبارتند از:
1 . پرهيز از تجسس; زيرا امر به معروف و نهى از منكر ناظر به امور اجتماعى مسلمانان است و تنها در اين حوزه كاربرد دارد.
2 . ادب در گفتار و رفتار عامل جذب است. نوع گفتار و عمل شخص بايد چنان باشد كه دل طرف را تسخير كند
(1) در پى آن امر و نهيها اثر خود را مى بخشد.
3 . هرگز با توهين و تحقير و اهانت نمى توان كسى را به كار نيك جذب كرد يا او را از كار
