جوان پرهيز مى كرد و مى فرمود:
«أَتَخَوَّفُ أَنْ يُعْجِبَنى صَوْتُها فَيَدْخُلَ عَلَىَّ أَكْثَرُ مِمّا أَطْلُبُ مِنَ الأَجْرِ».(1) گرچه ساحت مقدّس آن حضرت، بسى برتر از وهم و انديشه ماست و حتّى تصوّر گناه در ذهن چنين انسان بلند مرتبه اى خطور نمى كند، امّا براى حفظ آن مقام معنوى و توجّه شديد به حضور خدا و تذكّر دادن به ديگران كه چنين موقعيّتى براى آنها مى تواند خطر آفرين باشد، چنين شيوه اى را برگزيد.
4 . سلام به بعضى به جهت اشتغال به برخى كارها و دشوار بودن جواب سلام در آن حال نهى شده است، مانند سلام به نمازگزار.
(2) چون جواب سلام، واجب است و افرادى كه مشغول نماز هستند، با جواب به مشكل مى افتند و دست كم، جواب موجب حواس پرتى آنها مى شود و حضور قلب آنها را از بين مى برد. همچنين است سلام كردن در حال استحمام، تخلّى و يا هر كار ديگرى چون مسواك زدن كه جواب سلام، مشكل است يا مناسب وضعيّت جواب دهنده نيست.
جواب سلام: از آداب معاشرت در اسلام، جواب سلام است كه از يك نظر اهميت بيشترى از سلام دارد. قرآن كريم مى فرمايد:
(و اذا حيّيتم بتحية فحيُّوا بأحسن منها أو ردّوها إنّ الله كان على كلّ شىء حسيباً)(3). تحيتى كه شعار اسلام شده سلام است و گفتن آن مستحب، اما جواب دادن به آن واجب است.
پاسخ هر تحيتى در آداب و فرهنگ اسلام بايد كامل تر از آن و يا دست كم مطابق آن باشد، مثلا اگر كسى بگويد: «سلام عليكم»، در پاسخ او بايد گفت: «سلام عليكم و رحمة الله» و يا اگر بگويد «سلام عليكم و رحمة الله» در پاسخ او بايد گفت: «سلام عليكم و رحمة الله و بركاته».
2 . آداب برخوردها
در برخوردها چيزى به زيبايى و جذابيّت ادب نمى رسد; بايد آن را به كار بست تا روابطى سالم و احترام آميز در ميان افراد، حاكم شود. در اينجا اهمّ آداب برخورد را ذكر مى كنيم:
