1. آداب و اهميت سلام و تحيت
از آيات و روايات بر مي آيد كه (سلام) تحيت مخصوص و شعار شريعت اسلامي است. خداوند متعال، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) را به اين سنّت پسنديده موظّف كرده و فرموده است:
(وَإِذا جاءَكَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِاياتِنا فَقُلْ سَلامُ عَلَيْكُمْ ...)(3)
. پيامبر(صلى الله عليه وآله) در سيره عملى خود، مروّج اين سنّت پسنديده و انسانى بود و در سلام بر مسلمانان پيش دستى مى كرد، تا آنجا كه از سلام كردن به كودكان نيز خوددارى نمىورزيد و مى فرمود: «پنج چيز است كه آنها را انجام مى دهم تا پس از من در ميان امّتم سنّت شود: يكى از آنها سلام به كودكان است».
(4)
شايسته است مسلمانان نيز به اين شعار اسلامى عمل كنند و هنگام ديدار برادران دينى، با سلامى آرامش بخش، آنان را مسرور و روابط اجتماعى خود را محكم كنند، چنانكه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) سفارش مى كند:
«اِذا تَلاقَيْتُمْ فَتَلاقُوا بِالتَّسْليمِ ...».(5)
«تحيت» از ماده حيات و در حقيقت نوعى دعا و درخواست ادامه زندگى براى مخاطب است. گويا در اصل، رسم بر اين بوده كه در برخوردها و ملاقاتها براى اداى احترام به يكديگر مى گفتند: «حيّاك الله» و به تعبير فارسى «زنده باشى» چنانكه در شعارها هم «زنده باد»
