13. آداب زيارت
«زيارت» اداى مزد رسالت و بيعت مجدد مأموم با امام و وفاى به عهدى است كه امام بر گردن دوستداران و پيروان خود دارد. امام رضا(عليه السلام)فرمود:
«اِنَّ لِكُلِّ اِمام عَهْداً في عُنُقِ أوليائه و شيعَتِه، وَ اِنّ مِن تَمامِ الوَفاء بِالْعَهدِ وَ حُسنِ الأَداء زِيارَة قُبُورِهِم; فمن زارهم رغبةً في زيارتهم و تصديقاً بما رغبُوا فيه كان أئمّتهم شفعاءَ هم يوم القيامة».(1)
كسى كه نمى تواند به مشاهد مشرفه سفر كند، به زيارت قبور صالحان برود. امام كاظم(عليه السلام)فرمود:
«مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ أنْ يَزُورَ قُبُورَنا فَلْيَزُرْ قُبُورَ صُلَحاءِ اِخْوانِنا».(2) نيز از امام صادق(عليه السلام)نقل شده است: «مَنْ لَمْ يَقدِر عَلى زِيارَتنا فَلْيَزُرْ صالِحي مَوالينا يُكْتَبَ لَه ثَوابُ زِيارَتِنا».(3)
برخى از آداب زيارت عبارتند از:
1 . زائر بايد پيش از حركت خود را از نظر روحى آماده كند و از لحظه اى كه لوازم سفر را آماده مى سازد همه رفتار و كردارش گوياى سفر معنوى باشد.
2 . پيش از سفر غسل زيارت كند، زيرا اين غسل معنويت ويجه اى به انسان مى بخشد.
3 . پوشيدن جامه پاك و پاكيزه.
4 . با وضو و طهارت به زيارت رفتن.
5 . در حين رفتن به داخل حرم گامها را كوتاه و آرام برداشتن.
6 . زيارت بايد همگام با توبه باشد. چشمى كه زيارتگاه را مى بيند و زبانى كه زيارت مى خواند و پايى كه در مسير زيارت گام برمى دارد نبايد به حرام آلوده گردد.
7 . خوش بو ساختن لباس و بدن(به جز در زيارت حضرت سيدالشهداء أرواح العالمين له الفداء).
8 . در حين رفتن به حرم به تكبير و تحميد و تسبيح و تهليل و صلوات اشتغال داشتن.
9 . در كنار در ورودى حرم اذن دخول خواندن. 