اعمال و رفتارها منعكس مى شود. گاه يك عمل كوچك حاكى از يك روحيه ريشه دار است. قرآن كريم از زبان لقمان مى فرمايد: (و لا تَمْشِ فِى الأرضِ مَرَحاً اِنَّ الله لا يحبّ كُلَّ مُختال فَخُور)(1)
.پيامبر(صلى الله عليه وآله) از كوچه اى عبور مى كرد: ديوانه اى را مشاهده كرد كه مردم اطراف او را گرفته بودند و به او مى نگريستند.
حضرت از آنها سؤال كرد: اينها براى چه اجتماع كرده اند. عرض كردند: ديوانه اى است كه در برابر او جمع شده اند. حضرت فرمود: اين ديوانه نيست، مى خواهيد ديوانه واقعى را به شما معرفى كنم؟ عرض كردند: آرى. فرمود: ديوانه واقعى كسى است كه متكبرانه گام برمى دارد، اما آنكه ديديد بيمار است:
«إنّ المجنون المتبختر في مشيته، ... فذاك المجنون و هذا المبتلى».(2)
راه رفتن نبايد به بهانه وقار و طمأنينه همراه با كسالت باشد. حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)چابك و چالاك راه مى رفت. همچنين بايد متعادل باشد. قرآن مى فرمايد:
(واقصد فى مشيك)(3).
مناسب است راه رفتن خيلى تند و به طور دويدن نباشد. امام كاظم(عليه السلام) فرمود:
«سُرعَةُ الْمَشى يَذْهَبُ بِبَهاء المؤمن».(3)
5 . آداب خواب رفتن
خواب با سلامت جسم و روح و نشاط و شادابى و تجديد نيرو و آمادگى براى كارهاى زندگى ارتباط تنگاتنگ دارد.
قرآن كريم مى فرمايد:
(و جعلنا نومكم سباتاً)(5).
طالب دانش بايد خواب خود را متعادل كند و آداب قبل از خواب را به درستى انجام دهد. البته نبايد بدون ممارست آن قدر از خواب خود بكاهد كه قواى بدن او تعادل خود را از دست بدهد و اين امر مانع كسب دانش و درك صحيح گردد، ولى بايد بكوشد كه به حد نياز اكتفا كند. در اين جا به گوشه اى از آداب خواب اشاره مى كنيم:
