براى استراحت به اتاق ديگر مى رفت تا كمال ادب كتابهاى دينى را مراعات كرده باشد. و مى فرمود:در تمام عمرم در اتاقى كه كتب حديث باشد، نخوابيده ام.

مرحوم محدّث قمى در شرح حال فاضل دربندى مى گويد:

آن مرحوم كتب حديث و علمى را زياد احترام مى كرد به نحوى كه هر وقت تهذيب شيخ طوسى و امثال آن را برمى داشت مانند كلام الله مى بوسيد و روى سر مى گذاشت و مى گفت: كتب اخبار مانند قرآن محترمند.⁽¹⁾

مرحوم محدّث قمى بدون وضو و طهارت، حتى دست به جلد كتاب حديث نمى زد، چه رسد به اصل جملات حديث. و هرگاه مى خواست حديث مطالعه كند يا بنويسد با وضو و مؤدب رو به قبله مى نشست و كارش را آغاز مى كرد.⁽²⁾

هـ ) ادب در برابر علما و بزرگان

امام كاظم(عليه السلام) فرمود: «عَظِّمِ الْعالِم لِعِلمِهِ وَدَعْ مُنازَعَتَهُ»;⁽³⁾ نيز اميرالمؤمنين على(عليه السلام) فرمود: «مَنْ وَقَّرَ عالِماً فَقَدْ وَقَّرَ رَبَّهُ».⁽⁴⁾

از وحيد بهبهانى، آن عالم جليل القدر، پرسيدند كه چگونه به اين مقام رسيده اى؟ فرمود: اگر به جايى رسيده ام، مرهون احترامى است كه براى علماى اسلام قائل بودم.⁽⁵⁾

مرحوم آية الله بروجردى(قدس سره) در مسجد بالاسر مرقد مطهّر حضرت معصومه(عليه السلام)تدريس مى كرد. يكى از روزها هنگام درس، متوجه شد يكى از شاگردان او به قبر مرحوم آية الله حاج شيخ عبدالكريم(قدس سره) تكيه داده است، با تندى به او گفت: آقا به قبر تكيه نكنيد، اين بزرگان براى اسلام زحمت كشيده اند، به آنان احترام بگزاريد.⁽⁶⁾

در اينجا به گوشه اى از آداب احترام به علما اشاره مى شود.

1 . الفوائد الرضويهص 54 .

2. سيماى فرزانگانص 272، به نقل از: حاج شيخ عباس قمى مرد تقوا و فضيلتص 56 .

3 . بحار الأنوارج 75، ص 309، باب 25، ح 1.

4 . شرح غرر الحكمج 5 ، ص 351.

5 . وحيد بهبهانىص 136.

6 . براى آگاهى بيشتر در اين زمينه ر ك: سيماى فرزانگانص 245 ـ 280، بخش هشتم.