1. آداب تحصيل
تحصيل علم، آداب و شرايطى دارد كه در صورت ندانستن آنها يا عمل نكردن به آنها تلاش و كوشش طلبه ثمرى نخواهد داشت. طلبه براى آنكه از فرصت اندك تحصيلى بيشترين بهره را ببرد بايد آدابى را بداند و عمل كند. در اينجا به پاره اى از اين آداب اشاره مى كنيم:
1 . طالب علم بايد نيت خود را تصحيح، و قلبش را از هرگونه آلودگى و نيت پليد تصفيه كند تا براى پذيرش علم و حفظ و استمرار آن شايستگى پيدا كند. پاك سازى دل براى تحصيل همانند پاك سازى زمين براى كشت و زرع است و بذر دانش در دل انسان بدون تطهير رشد نمى كند.
2 . مداومت بر تحصيل و مطالعه از ديگر آداب تحصيل است. طالب علم نبايد خود را به مسائلى سرگرم كند كه به تحصيل ارتباطى ندارد. به عبارت ديگر طلبه بايد يكدل باشد.
يكى از شاگردان علاّمه شعرانى(رحمه الله) مى فرمود:
روزى از روزهاى زمستان كه برف سنگين مى باريد براى حضور در مجلس درس دو دل بودم، هم به لحاظ مراعات حال استاد و هم حال خودم. سرانجام روى شوق تحصيل به راه افتادم تا به در خانه استاد رسيدم. مدّتى كنار در خانه مكث كردم. سپس
