10ما به داوود از فضل خود نعمتى بزرگ بخشيديم اى كوهها!باداوود هم صدا شويد و همچنين شما اى پرندگان با او هم آواز گرديد داوود به سوى دشت و بيابان خارج شد, و هنگامى كه زبور را تلاوت مى كرد هيچ كوه و سنگ و پرنده اى نبود مگراين كه با او هم صدا مى شد
ولقد آتيناداود منا فضلا يا جبال اوبى معه والطير والنا له الحديد مواهب بزرگ خدا بر داوود!از آنجا كه در آيه قبل سخن از «عبدمنيب » و بنده توبه كار بود و مى دانيم اين توصيف در بعضى از آيات قرآن (ص /24)براى داوود پيامبر ذكر شده است ; چه بهتر كـه گـوشـه اى از حال اين پيامبر بزرگ وفرزندش سليمان به عنوان يك الگو بازگو شود و بحث گذشته تكميل گردد.
ضـمـنـا هـشـدارى بـاشد براى همه كسانى كه نعمتهاى خدا را به دست فراموشى مى سپرند و به هنگامى كه بر اريكه قدرت مى نشينند خدا را بنده نيستند.
آيه مى گويد«ما به داوود از فضل خود نعمتى بزرگ بخشيديم » (ولقد آتيناداود منا فضلا ).
بـعـد از اين اشاره سربسته به شرح آن مى پردازد و قسمتى از فضائل معنوى وبخشى از فضيلتهاى مادى داوود را بدين گونه شرح مى دهدما گفتيم «اى كوهها!باداوود هم صدا شويد و همچنين شما اى پرندگان با او هم آواز گرديد» و هرگاه او ذكرو تسبيح خدا مى گويد زمزمه را سر دهيد (يا جبال اوبى معه والطير).
در روايـتـى از امـام صادق (ع ) مى خوانيم «داوود به سوى دشت و بيابان خارج شد, و هنگامى كه زبور را تلاوت مى كرد هيچ كوه و سنگ و پرنده اى نبود مگراين كه با او هم صدا مى شد».
بعد از ذكر اين فضيلت معنوى به ذكر يك فضيلت مادى پرداخته , مى گويدو ما آهن را براى او نرم كرديم » (والنا له الحديد).
ظـاهـر آيـه ايـن اسـت كـه , نرم شدن آهن در دست داوود به فرمان الهى و به صورت اعجاز انجام مى گرفت .
در حـديـثـى آمـده اسـت كـه خداوند به داوود وحى فرستاد «تو بنده خوبى هستى جز اين كه از بـيت المال ارتزاق مى كنى , داوود چهل روز گريه كرد (و از خداراه حلى خواست ) خداوند آهن را براى او نرم كرد, و هر روز زرهى مى ساخت و به اين وسيله از بيت المال بى نياز شد».
