تبیان، دستیار زندگی

از آنرا نداشته باشند راهي براي کنترل و نظارت بر درستي کار وسائط نخواهند داشت و تنها در صورتي که محتواي پيامي مخالف احکام يقيني عقل باشد خواهند فهميد که خللي در آن، وجود دارد. مثلا اگ کسي ادعا کرد که از طرف خدا به او وحي شده که اجتماع نقيضين جايز يا واجب است يا (العياذ بالله) تعدد يا ترکيب يا زوال، در ذات الهي راه دارد مي توان به کمک حکم يقيني عقل به بطلان چنين مطالبي کذب ادعاء وي را اثبات کرد اما نياز اصلي به وحي، در مسائلي است که عقل، راهي براي اثبات يا نفي آنها ندارد و نمي تواند با ارزيابي مفاد و محتواي پيام، صحت و مصونيت آن را از تصرف عمدي يا سهوي وسائط، اثبات کرد؟

جواب اين است: همانگونه که عقل،  با توجه به حکمت الهي طبق برهاني که در درس بيست و دوم بيان شد در مي يابد که بايد راه ديگري براي شناختن حقايق و وظايف عملي، وجود داشته باشد هرچند از حقيقت و کنه آن راه، آگاه نباشد به همين ترتيب درک مي کند که مقتضاي حکمت الهي اين است که پيامهاي او سالم و دست نخورده بدست مردم برسد وگرنه نقض غرض خواهد شد.

به ديگر سخن: بعد از آنکه معلوم شد که بايد پيامهاي الهي با يک يا چند واسطه به مردم برسد تا زمينه تکامل اختياري انسانها فراهم شود و هدف الهي از آفرينش بشر تحقق يابد با استناد به صفات کماليه الهي ثابت مي شود که اين پيامها مصون از تصرفات عمدي و سهوي خواهد بود. زيرا اگر خداي متعال نخواهد که پيامهايش بطور صحيح به بندگانش برسد خلاف حکمت خواهد بود و اراده حکيمانه الهي، آنرا نفي مي کند، و اگر خدا نداند که پيام خود را از چه راهي و بوسيله چه کساني بفرستد که سالم به بندگانش برسد با علم نامتناهي او منافات خواهد داشت، و اگر نتواند وسايط شايسته اي را برگزيند و ايشان را از هجوم شياطين، حفظ کند با قدرت نامحدود او سازگار نخواهد بود.

پس با توجه به اينکه خداي متعال، عالم به همه چيز است نمي توان احتمال داد که واسطه اي را برگزيده که از خطاکاريهاي او آگاه نبوده است، 1. قرآن کريم در اين باره مي فرمايد: «الله اعلم حيث يجعل رسالته» (سوره انعام آيه 124) و با توجه به قدرت نامحدود الهي نمي توان

1. قرآن کريم در اين باره مي فرمايد: «الله اعلم حيث يجعل رسالته» (سوره انعام آيه 124)