استينافيه (اما) حرف تفصيل و شرط (من) اسم موصول در محل رفع ، مبتدا (طغي) فعل و فاعل جمله موصول و محلي از اعراب ندارد و ضمير مستتر در طغي عائد به من است (و) حرف عطف (اثر الحيوه) فعل و فاعل و مفعول (الدنيا) صفت براي الحيوه و جمله اثر ... عطف بر جمله طغي است و محلي از اعراب ندارد (ف) جزائيه (ان) حرف مشبهه بالفعل (الجحيم) اسم ان (هي) ضمير ضمير فصل (المأوي) خبر ان يا اينكه هي مبتدا و المأوي خبر مبتدا و جمله هي المأوي در محل رفع ، خبر براي ان به هر حال جمله ان الجحيم ... در محل رفع است بنابر خبر بودن براي من .
يادآوري : در اينجا چون جمله خبر براي من قرار گرفته است جمله خبر نياز به رابط به مبتدا را دارد برخي از نحويون در اينجا ضميري را به عنوان رابط در تقدير مي گيرند و مي گويند تقدير اين است : هي المأوي له . اما ابن هشام از كوفيون و بعضي از بصريون و بسياري از متأخرين نقل مي كند كه آنها قائل به جواز نيابت (ال) از ضميري كه مضاف اليه واقع شده هستند و اين آيه را حمل بر همين مطلب نموده اند بنابراين نظر ، اصل ، هي المأواه بوده است كه پس از حذف ضمير ، الف و لام از آن نيابت نموده است پس الف و لام به نيابت از ضمير ، رابط محسوب مي شود.
توضيحي پيرامون ضمير فصل :
ضمير فصل يا عماد ضمير مرفوع منفصلي است كه بين مبتدا و خبري كه هر دو معرفه مي باشند آورده مي شود . اين ضمير مفيد يك فائده لفظي و دو فائده معنوي است فائده لفظي آن اين است كه موجب تميز خبر از تابع مي شود يعني مي فهماند كه مابعد آن خبر است براي ماقبل نه تابع مثلاً در مثال : اخوك هو العالم اگر اين
