تبیان، دستیار زندگی

1– چاشتگاه – اسم ثلاثي مجرد و مفرد است بر وزن فعل گاهي نيز جمع ضحوه مي آيد كه در اين صورت مونث است .

2- قمر :

ماه – ماه از شب سوم تا آخر ماه و قبل از آن هلال گويند . در اصل مصدر ثلاثي مجرد است به معني اشتداد بياض(زياد شدن سفيدي) و ماه را نيز به خاطر سفيديش قمر ناميده اند .

3- تلي :

در پي آمدن – از پي آمدن – فعل ماضي از ثلاثي مجرد باب فعل يفعل ناقص واوي و متعدي يك مفعولي است .

4- نهار :

رجوع شود به سوره ليل آيه 2 .

5- جلي :

نمايان كرد – روشن و هويدا كرد – فعل ماضي از باب تفعيل و متعدي دو مفعولي است و گاه به مفعول خود به وسيله عن تعدي مي كند گفته مي شود : جلي فلاناً الامر ( روشن و هويدا كرد كار را بر فلان) و جلي عن فلان الامر .

6- ليل :

رجوع شود به آيه 1 از سوره ليل .

7- يغشي :

رجوع شود به آيه 1 از سوره ليل .

8- سماء :

آسمان – هر چيز كه بالاي سر باشد – راغب گويد : سماء هر چيزي بالاي آن است (مفردات ص 249) و لذا به سقف خانه و پشت اسب نيز سماء گفته مي شود لفظ سماء مذكر و مونثش يكسان است و اين كلمه اسم ثلاثي مزيد است و در اصل سماو بوده زيرا از سمو(بلند گرديدن) گرفته شده است واو چون بعد از الف زائده و در كنار واقع شده بود قلب به همزه شد .

9- بني :

ساخت – فعل ماضي از ثلاثي مجرد از باب فعل يفعل و متعدي يك مفعولي است .

10- ارض :

زمين – اسم ثلاثي مجرد و مونث مجازي است .

11- طحي :

گستراند – بسط داد – فعل ماضي از ثلاثي مجرد باب فعل يفعل است و متعدي يك مفعولي است .

12- نفس :

جان – روح – اسم ثلاثي مجرد است و در مجمع البيان آمده است كه