یکشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۵ خلاصه‌ای از مباحث و نکات طرح شده در جلسه به همراه متون مربوطه:
[مسألة] وجوب إتمام الصلاة على الصبي لو بلغ في أثناء الصلاة
مسألة: الصبيّ المتطوّع بوظيفة الوقت بناء علىٰ شرعيّة عباداته [موسوعة احکام الاطفال، یک جمع‌آوری خوبی هست در رابطه با احکام اطفال. دو احتمال در بناء هست: ممهد «اذا» باشد که در این صورت ویرگول بعدی جا ندارد و بهتر است پیش از بناءً قرار داده شود و یکی هم اینکه توضیح المتطوع باشد]، إذا بلغ بما لا يبطل الطهارة و الوقت باقٍ، فهل يستأنف صلاته كما حكي عن «المدارك» النسبة إلى «الخلاف» و أكثر الأصحاب، أو يمضي فيها؟
* در جواهر ج7 ص261، متن شرایع چنین است:
جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام؛ ج7، ص: 261
المسألة الثانية الصبي المتطوع بوظيفة الوقت بناء على شرعية أفعاله إذا بلغ في أثناء صلاته أو بعد الفراغ منها بما لا يبطل الطهارة كالسن و الوقت الذي يتمكن من أداء الفعل فيه و لو اضطرارا باق استأنف صلاته على الأشبه
* این عبارت مؤید این است که متعلق به المتطوع باشد
* طفل اصلاً متعلق خطاب نیست، وقتی قابل خطاب نیست، آنچه آورده صورت کار است و نه عبادت. این بحث تمرینیت گویا از اینجا شروع شده است.
* در صوم صبی شهید ثانی تعبیر خطاب الوضع دارند که نتیجه می‌گیرند صحت را به خلاف شرعیت و یادداشت‌کردنی است در مقابل آنچه شیخ در رسائل فرمودند که احکام وضعیه متخذ از احکام تکلیفیه است.
* اگر بگوییم لسان خطاب شامل است همه را و غیربالغ مشمول تخفیف شده است آنگونه که مرحوم آقاضیاء فرمودند و این تفاوت دارد با آنچه صاجب جواهر فرمودند که:
جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام؛ ج7، ص: 261
... للعمومات التي لم يخرج عن مقتضاها بفعله الأول الذي هو مقتضى أمر آخر غيرها، ضرورة عدم كون المراد بشرعية أفعاله أن الأمر في قوله تعالى «أَقِيمُوا الصَّلٰاةَ» و نحوه مما هو ظاهر في المكلفين مراد منه الندب بالنسبة اليه، و إلا كان مستعملا في الحقيقة و المجاز، بل المراد استحباب متعلقة بأمر آخر غيره ...
* تمرینیت عبادات صبی خلاف ارتکاز متشرعه است بخصوص با ملاحظه اینکه مصداق ذکر الله است و در هر حال مطلوبیت آن معلوم است و حدی ندارد.
* در احرام صبی هم مؤید خوبی هست که گفته‌اند مراقب باشید که اعمال را درست انجام دهد که از احرام بیرون بیاید، چه اینکه اگر تمرینی صرف بود و صورت عمل بود از احرام بیرون آمدن معنی نداشت.
