اما در فهرستى كه الاتقان نقل كرده هفت سوره از قلم افتاده است كه عبارتند از: ابراهيم، فرقان، سجده، ملائكه، زخرف، انسان و بروج كه در هيچ يك از اين سوره ها با كسرى فهرست ابن نديم اشتراكى وجود ندارد ⁽⁴⁹⁾ .
نويسنده التمهيد در جدولى، نواقص هر يك از اين دو ماخذ را به واسطه ديگرى تكميل نموده و فهرستى از 116 سوره ارائه داده است ⁽⁵⁰⁾ كه اين كار هيچ گونه توجيه تاريخى و مبناى علمى ندارد.
ذكر اين نكته لازم است كه هر دو ماخذ (فهرست ابن نديم و الاتقان) دو سوره «خلع » و «حفد» را در شمار سوره هاى مصحف ابى بن كعب آورده اند.
اين دو سوره در فهرست ابن نديم، سوره هاى 90 و 92 هستند.

ويژگى هاى مصحف ابى بن كعب

1. در ترتيب سوره هاى «طول »، سوره «يونس » مقدم بر سوره «انفال » بوده است.
2. شروع مصحف از سوره حمد و پايان آن به «معوذتين » ختم مى شده است و از اين جهت تفاوتى با مصحف فعلى نداشته است.
3. مصحف «ابى » مشتمل بر دو دعا بوده است كه به عنوان «سوره » به او نسبت داده اند. آن دو سوره را سوره «خلع » و «حفد» ناميده اند.
سوره «خلع »:
بسم الله الرحمن الرحيم. اللهم انا نستعينك ونستغفرك. ونثني عليك ولانكفرك. ونخلع ونترك من يفجرك;
به نام خداوند بخشنده مهربان. خدايا! فقط از تو يارى و آمرزش مى خواهيم. تو را سپاس مى گوييم و بر تو كفر نمى ورزيم. و كسانى را كه گناه كنند رد نموده و ترك مى كنيم.
سوره «حفد»:
بسم الله الرحمن الرحيم. اللهم اياك نعبد. ولك نصلي ونسجد. واليك نسعى ونحفد. نخشى عذابك. ونرجو رحمتك. ان عذابك بالكفار ملحق;
به نام خداوند بخشنده مهربان. خدايا! فقط تو را مى پرستيم. و فقط براى تو نماز مى خوانيم و به سجده مى رويم. و تنها به سوى تو قدم برداشته و مى شتابيم. از عذابت مى ترسيم. و به رحمتت اميدواريم. قطعا عذاب تو به كافران خواهد رسيد.
بنابراين بايد جمع سوره هاى مصحف ابى 116 سوره باشد.
جلال الدين سيوطى مى گويد: