آن چه را صدوق - رحمه الله - در اين باب آورده (همان روايت) اصل آن، حديث واحدى است كه نه موجب علم است و نه عمل.... ⁽¹⁵⁾ جالب اين جاست كه وقتى اثبات نزول قرآن در بيست سال مورد نياز است به ذيل همينحديث استناد مى شود! اما زمانى كه ابطال قول به نزول قرآن در بيت المعمور (صدر حديث)مورد نظر است، گفتار شيخ مفيد مورد استناد قرار مى گيرد و حديث، خبر واحدى مى شود كه هيچ ارزش و اعتبارى ندارد! سابعا: برداشت از آيات سه گانه نزول قرآن به اين صورت، كه مراد آن آغاز نزول قرآن است ونه نزول كل قرآن، برداشتى خلاف ظاهر است و همان گونه كه گفتيم هرسه آيه و به ويژه آيه سوم بر نزول جميع قرآن دلالت دارند.
در اين زمينه مطالب ديگرى وجود دارد كه در فصل آينده از آنها سخن خواهيم گفت.

گزيده مطالب

1. بعثت پيامبر اكرم(ص) همراه با نزول آياتى چند از سوره علق و در 27 رجب اتفاق افتاده است، و به اين امر در روايات فراوانى از ائمه: تصريح شده است.
2. آيات سه گانه نزول قرآن در شب قدر ماه رمضان دلالت ندارند كه محل نزول، غار حرا بوده است.
بنابراين براى تعيين زمان بعثت نمى توان به اين آيات استناد نمود.
3. براساس روايات بسيارى، اين آيات به نزول ديگرى و در محلى متفاوت با نزولى كه در آن بعثت رخ داده است، اشاره مى كنند.
4. از ظاهر آيات مورد اشاره، نزول همه قرآن استفاده مى گردد كه اين امر نيز بيگانگى اين آيات با مسأله بعثت و تاريخ آن را اثبات مى كند.

1. بقره (2) آيه 185.
2. دخان (44) آيه 3.
3. قدر (97) آيه 1.
4. ر. ك: بحار الانوار، ج 18، ص 190; التمهيد، ج 1، ص 78.
5. پژوهشى در تاريخ قرآن، ص 38.
6. التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 78.
7. وسائل الشيعه، ج 7، ص 330.
8. همان.
9. همان، ص 357. لاتدع صوم يوم سبعة و عشرين من رجب، فانه اليوم الذي انزل فيه النبوة على محمد(ص) و ثوابه مثل ستين شهرا لكم.
10. ر. ك: وسائل الشيعه، ج 7، ابواب 15 و 19 از ابواب صوم مندوب و ج 5، باب استحباب صلوة ليلة المبعث و يوم المبعث.
11. دخان (44) آيه 1 - 3.
12. ر. ك: التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 81 و 82.
13. همان، ج 1، ص 105.
14. اصول كافى، ج 2، ص 269; الميزان، ج 2، ص 29.
15. التمهيد، ج 1، ص 92.