فصل اول: نزول قرآن و بعثت

شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن;⁽¹⁾ ماه رمضان [همان ماه] كه در آن قرآن فرو فرستاده شده است.
انا انزلناه فى ليلة مباركة;⁽²⁾ ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم.
انا انزلناه فى ليلة القدر;⁽³⁾ ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم.
مى دانيم كه پيامبر در چهل سالگى (610 يا 611 م. ) در شهر مكه به رسالت مبعوث گرديد.
نيز مى دانيم كه آغاز بعثت در غار حرا با نزول آياتى از سوره مباركه علق همراه بوده است و ميان مسلمانان در اين مسأله اتفاق نظر وجود دارد.
اما در اين كه بعثت در چه زمانى رخ داده است، نظرها مختلف است و همين، باعث اختلاف در زمان نزول قرآن نيز گرديده است.

آراى مختلف در زمان نزول قرآن و بعثت:

1. بيست و هفتم رجب.
2. هفدهم رمضان.
3. هيجدهم رمضان.
4. بيست و چهارم رمضان.
5. دوازدهم ربيع الاول.⁽⁴⁾
⁽⁵⁾ 7. هشتم ربيع الاول.
8. سوم ربيع الاول.⁽⁶⁾
شيعه معتقد است كه بعثت در 27 رجب اتفاق افتاده است; به دليل روايات متعددى كه از عترت طاهره در اين زمينه وجود دارد.
آنان كه خود اهل بيت نبوتند بهتر از هركس از زمان نبوت باخبرند و در تعيين زمان و مكان آن از همه شايسته تر.
روايات فراوانى در اين زمينه وجود دارد كه به برخى از آنها اشاره مى شود: 1. شيخ طوسى در امالى خود روايتى را از امام صادق(ع) نقل مى كند كه فرمود: در روز بيست و هفتم رجب، نبوت بر رسول خدا نازل گشت.
هر كه اين روز را روزه بگيرد، ثواب كسى را دارد كه شصت ماه روزه گرفته باشد.⁽⁷⁾
2. از امام كاظم(ع) نقل است كه فرمود: خداوند محمد(ص) را، كه رحمت براى جهانيان است، در بيست و هفتم رجب به پيامبرى برگزيد.
هركه اين روز را روزه بگيرد، خداوند ثواب روزه شصت ماه را برايش ثبت مى كند.⁽⁸⁾
3. امام صادق(ع): روزه روز بيست و هفتم رجب را ترك نكن; زيرا روزى است كه پيامبرى بر محمد(ص) نازل گشته و ثواب آن، مانند شصت ماه است.⁽⁹⁾
⁽¹⁰⁾ دانشمندان اهل سنت براى اثبات بعثت در ماه رمضان به آيات سوره بقره، دخان و قدر استناد نموده اند.
آنان مى گويند در تمام قرآن نامى از رجب و بعثت در آن وجود ندارد.
آن چه هست، دلالت صريح و روشن آيات است بر اين كه: قرآن در ماه رمضان (شهر رمضان الذى...) در شب مباركى (ليلة مباركة...) كه همان شب قدر است (انزلناه فى ليلة القدر) نازل گشته است، و چون بعثت هم، همراه با نزول قرآن بوده، بنابراين بعثت در ماه رمضان به وقوع پيوسته است.