از اين آيه به خوبى روشن مى گردد كه «وحى قرآن » از طريق تكلم و گفت وگو بوده و «روح » درآيه همان روح الامين است كه در آيه 194 شعراء مى فرمايد: قرآن را روح امين بر قلب تو نازلكرده است.
بنابراين قرآن يا بخشى از آن را فرشته وحى (جبرئيل و روح الامين) از طرف خدا آورده است (قسم سوم تكليم).

گزيده مطالب

1. حقيقت و كنه وحى تنها بر پيامبران معلوم است; چون فقط آنان در مدار وحى قرار مى گيرند.
در مقام تعريف، با توجه به آثارى كه از آن مشهود است مى توانيم بگوييم: وحى نوعى تكليمآسمانى است كه درك آن از طريق حس و عقل، امكان پذير نيست و شعورى خاص مى طلبدكه در اندكى از برگزيدگان، به اراده خداوند حاصل مى شود و در نتيجه، پيام هاى غيبى با علم حضورى دريافت مى گردند.
2. وحى در معناى فوق، شايع ترين استعمال در قرآن مجيد را داراست.
3. مهم ترين خصيصه اى كه پيامبران را از ساير انسان ها جدا مى سازد، همين وحى است.
4. اقسام وحى پيامبران عبارتند از:
الف) وحى مستقيم;
ب) وحى از وراى حجاب;
ج) وحى به واسطه ارسال ملك.
5. وحى قرآنى فقط از دو قسم الف و ج بوده است.