هفتم: وجوب قراءت يك سوره كامل پس از حمد در نمازهاى واجب روزانه
به دستور امامان معصوم: قراءت يك سوره كامل بعد از حمد در ركعت اول و دوم نمازهاى
پنج گانه روزانه، واجب است و اين حاكى از اعتقاد اماميه به نيفتادن چيزى از قرآن است.
قائلان به تحريف نمى توانند قراءت سوره اى را كه محتمل تحريف است، جايز و مجزى بدانند;
زيرا اشتغال يقينى، براءت يقينى مى خواهد. بنابراين، اين ترخيص از سوى ائمه فى نفسه دليل
عدم وقوع تحريف در قرآن خواهد بود.
(27) هشتم: «ذكر» بودن قرآن
علامه طباطبائى با استناد به دو آيه «حفظ »
(28) و «عدم اتيان باطل »
(29) كه واژه «ذكر» در هر
دو آيه به كار رفته است، اين واژه را جامع و دربردارنده همه اوصاف و حقايق معارف قرآنى
دانسته است و از آن جا كه قرآن موجود به كامل ترين نحو ممكن، واجد همه آثار و خصوصيات
بيان شده از سوى خداوند است، صفت «ذكر»بودن و زنده و جاويد بودن آن هم چنان باقى
است، و همين امر دليل عدم تحريف قرآن است; چون درصورت تغيير، ديگر قرآن برخوردار
از اوصاف ذكر شده نمى بود.
(30) نهم: استناد امامان معصوم: به آيات قرآن
اخبارى وجود دارد كه امامان معصوم: در ابواب مختلف به آيات متعددى از قرآن كريم به
همان نحوى كه در قرآن فعلى وجود دارد، استناد و تمسك نموده اند; حتى در مورد آياتى كه
روايات تحريف در زمينه آنها وجود دارد.
اين امر بهترين شاهد است بر اين كه مراد معصومان:
از اين سخن كه قرآن اين گونه نازل شده، تفسير آن بوده است.
دهم: ضرورت تواتر قرآن
در مباحث مربوط به قراءات بيان گرديد كه گرچه قراءات گوناگون متواتر نيستند اما نص
قرآن بالضروره متواتر است; يعنى از هر نسلى به نسل ديگر به تواتر نقل شده است. اين امر نيز
با قول به تحريف ناسازگار است.
(31) 