سوم: دليل عقلى
قرآن، كتابى است كه براى هدايت و راهنمايى بشر نازل شده است، و به تصريح آيات آنخداوند انسان را از مراجعه به قرآن ناگزير مى داند.
به ضرورت عقل نيز، بايد معارف دينى واصول كلى و قانون اساسى اسلام در قالب يك كتاب مدون همواره دراختيار بشر باشد; همانگونه كه در اديان گذشته نيز وجود داشته است; حال اين معقول نيست كه خداوند كتابى رادر اختيار بشر قرار دهد، سپس آن را رهاكند تا هركس به ميل خود از آن كم نمايد و يا بر آنبيفزايد; به عبارت ديگر اين خود نقض غرض الهى مى شود; زيرا كه در صورت وقوع تحريف دركتابى كه هدى للناس و نذيرا للعالمين و براى همه عصرها و نسل هاست، هدف از انزالش
تامين نگشته و اعتبار آن از بين رفته است.
ممكن است گفته شود مسأله هدايت و راهنمايى انسان ها از رهگذر كتاب دين، در تورات وانجيل نيز وجود داشته و در عين حال امروز همه، حتى دانشمندان مسيحيت و يهوديتقبول دارند كه اين دو كتاب تحريف شده اند.
بنابراين با همه آن چه در مورد ارزش قرآن گفته
مى شود، احتمال تحريف در اين كتاب هم وجود دارد.
پاسخ: مى پذيريم كه همه كتب آسمانى پيشين در اصل هدايت و نورانيت و بيان اصول ومعارف حقه با قرآن مشترك بوده اند و تفاوت اين كتب در فروعات و جزئيات و نيز در درجهكمال و مراتب معارف بوده است.
اما ويژگى خاص قرآن در خاتميت و مهيمن بودن آن است.
قرآن به عنوان آخرين كتاب آسمانى و حجت الهى، هم تصديق كننده تورات و انجيل و همحافظ و نگهبان اصول و معارفى است كه همه كتاب هاى آسمانى در آن مشترك بوده اند.
حالاگر قرآن نيز همانند ساير كتب آسمانى دستخوش تغيير و تحريف قرار گيرد، لازمه آن ازدست رفتن اصول معارف دينى است و ديگر هيچ اعتبارى براى وحى باقى نمى ماند.
از سوىديگر با از بين رفتن حجيت و اعتبار قرآن، اعتبار سنت و روايات نيز از بين خواهدرفت; زيرا
حجيت كلام معصومان به حجيت قرآن باز مى گردد.
اين بدان خاطر است كه ما معتقديم دليل اعتبار و حجيت گفتار معصومان: احاديثى همانندحديث متواتر ثقلين است.
ائمه معصومين، ثقل اصغرند و تمسك به آنان موجب هدايت و
رهايى از ضلالت شمرده شده است.
حال اگر سؤال شود: به چه دليل كلام پيامبر(ص) براى ما حجت است و سنديت دارد؟ درجواب خواهيم گفت: چون قرآن كه كتاب خداست، كلام پيامبر را حجت قرار داده و افتخارتعليم و تبيين كتاب را به او داده
(12) و اطاعت از دستورهاى او را واجب شمرده است.
(13) از اينجا روشن مى شود كه حجيت گفتار معصومان از حجيت گفتار پيامبر ناشى شده و حجيت
گفتار پيامبر نيز از قرآن كه حجت بالذات است.
