فصل دوم: آراى دانشمندان اسلامى
مسلمانان با وجود داشتن اختلاف در بخش هايى از اصول و فروع دين در مورد عدم تحريف
قرآن اتفاق نظر دارند; گرچه در مورد تحريف بالنقيصه، گروهى اندك از اخباريان شيعه و
جمعى از علماى اهل سنت به خاطر عدم تفطن و تحقيق، فريب ظاهر بعضى از اخبار و
روايات را خورده و قائل به تحريف شده اند، ولى آن چه مشهور و معروف، بلكه امرى
ترديدناپذير در ميان علماى اسلام -اعم از شيعه و سنى- است، آن است كه تحريف بالنقيصه
نيز در قرآن واقع نشده و آن چه در دست ماست تمام قرآنى است كه بر پيامبر نازل گشته است.
مراجعه به آراى بزرگان شيعه از متقدمان و متاخران به اين حقيقت، شهادت مى دهد.
ابوالقاسم على بن حسين موسوى، معروف به سيدمرتضى و علم الهدى (م 436ق. ) فقيه، مفسر،
متكلم، اديب و شاعر و رئيس اماميه پس از شيخ مفيد مى گويد:
علم به صحت نقل قرآن همانند علم به شهرها، حوادث و وقايع بزرگ، كتب مشهور و آشكار
مدون عرب است; زيرا اهتمام و انگيزه براى نقل و حفظ قرآن كريم به حدى زياد بود كه در
مورد ساير چيزهاى ذكرشده چنين اهتمامى وجود نداشته است، چرا كه قرآن معجزه اى براى
نبوت و ماخذى براى علوم شرعى و احكام دينى بوده است و دانشمندان اسلام در حفظ و
حمايت از آن سعى بليغ نموده اند; تا جايى كه همه آن چه را مربوط به اختلاف در قرآن از
جهت اعراب و قراءت و حروف و آيات بوده فراگرفته اند.
حال چگونه ممكن است تغيير يا
نقصى در آن صورت گرفته باشد؟....
(1)
استاد محمدهادى معرفت نظريات بيش از بيست تن از اعلام اماميه را در زمينه عدم تحريف
بيان نموده است، كه برخى از آنان عبارتند از:
1. شيخ المحدثين ابوجعفر محمدبن على بن الحسين الصدوق (م 381ق. )
2. عميد الطائفه، محمدبن محمدبن نعمان المفيد (م 413ق. )
3. الشريف المرتضى، على بن الحسين علم الهدى (م 436ق. )
4. شيخ الطائفه، ابوجعفر محمدبن الحسن الطوسى (م 460ق. )
5. امين الاسلام، فضل بن الحسن الطبرسى (م 548ق. )
6. علامه حلى (م 726ق. )
7. محقق اردبيلى (م 993ق. )
8. شيخ جعفر كاشف الغطاء (م 1228ق. )
9. الامام السيد شرف الدين العاملى (م 1381ق. )
10. علامه امينى
از معاصران نيز به نظريات قاطعانه بزرگانى چون علامه طباطبائى، آية الله خوئى و امام
خمينى اشاره شده است.
(2)
محدثان بزرگ شيعه از اولين آنها، يعنى صدوق گرفته تا آخرينشان، يعنى شيخ حر عاملى و
ملامحسن فيض كاشانى، همگى احتمال وقوع تحريف در قرآن را نفى نموده اند.
البته انديشه
تحريف به جهت نفى حجيت ظواهر قرآن، از ناحيه گروهى اندك از اخباريان ساده انديش و
زودباور مطرح شده است.
سيدنعمت الله جزايرى (1050 - 1112 ق. ) پرچمدار اين گروه و
مبتكر انديشه تحريف براساس برخى از اخبار عجيب و شاذ بوده است.
كتاب وى با عنوان
الانوار النعمانيه انباشته از اخبار و داستان هاى خرافى و عجيبى است كه نظير آن اخبار در
كتاب هاى اماميه يافت نمى شود. اين كتاب منبع اصلى قول به تحريف بوده و ميرزاى نورى
نيز در فصل الخطاب به آن اعتماد نموده است.
(3) 