⁽²⁵⁾ ابن نديم مى نويسد: «قراءت كسائى در آن قسمت كه مخالف با قراءت حمزه بود، مطابق قراءت ابن ابى ليلى است كه او نيز به نوبه خود قرآن را بر على(ع) خوانده بود. »
سيد حسن صدر در سلسله طولى روايت قراءت كسائى، نام هاى امام ششم تا اول: را ياد مى كند و مى نويسد: كسائى قرآن را بر حمزه و او بر امام صادق(ع) و او بر پدرش امام باقر(ع) و او بر پدرش امام سجاد(ع) و او بر پدرش امام حسين(ع) و او بر اميرالمؤمنين(ع) قراءت كرده اند.
قراين متعددى وجود دارد كه تشيع كسائى را اثبات مى كند.
قاريان بسيارى، قراءت كسائى را روايت كرده اند كه در ميان آنان دو تن به نام هاى ليث بن خالد مروزى (م 240ق. ) و حفص بن عمر دورى (م 246ق. ) شهرت بيشترى داشته و قراءت او را بى واسطه نقل كرده اند. ⁽²⁶⁾

نكاتى درباره قاريان هفت گانه

1. در ميان قاريان، تنها ابوعمرو و ابن عامر عرب زبان بوده اند. ⁽²⁷⁾
2. همگى در قرن دوم مى زيسته اند.
3. در طول قرن سوم، مردم بصره به قراءت ابو عمرو و يعقوب بن اسحاق و مردم كوفه به قراءت حمزه و عاصم پاى بند بودند.
در آغاز قرن چهارم، ابن مجاهد، كسائى را جزو قاريان كوفه قرار داد ونام يعقوب را حذف نمود. ⁽²⁸⁾
4. كوفه و قاريانش سهمى بزرگ تر از ديگر شهرها و قاريان آنها در قراءات قرآنى داشته اند.
قراءت ابى بن كعب كه پس از ابن مسعود، امامت قراءت در كوفه را به عهده داشته، قراءات كوفه را تحت تاثير خود قرار داد.
5. هر سه قارى كوفى (عاصم، حمزه و كسائى) از بزرگان شيعه و دوستداران اهل بيت بوده اند و قراءت رايج كنونى كه قراءت عاصم به روايت حفص است، جايگاه شيعه در قراءت قرآن را به خوبى نمايان مى سازد.

گزيده مطالب

1. در قرن سوم، پيشوايانى چون، ابوعبيد قاسم بن سلام (م 224 ق. )، احمد بن جبير (م 258 ق. )، اسماعيل بن اسحاق مالكى (م 281ق. ) و محمد بن احمد بن عمر داجونى(م 314 ق. ) به تاليف و ضبط وثبت قراءات پرداختند.
2. در آغاز قرن چهارم ابن مجاهد، قارى بزرگ بغداد، نخستين كسى بود كه باب اجتهاد در قراءات را مسدود كرد و هفت قراءت را از ميان قراءات پنج شهر مدينه، مكه، كوفه، بصره و شام برگزيد و قراءت ها را در كتابى با عنوان السبعه ثبت نمود.
3. زيركى و خوش سليقگى ابن مجاهد، در انتخاب هفت قراءت، كه با تعداد مصاحف عثمانى و نيز «احرف سبعه » مطابق بود، به اقدام او چنان قداستى بخشيد كه عموم مردم، قراءات ديگر را رها ساخته به قراءت قراى سبع روى آوردند.
4. گرچه برخى از معاصران ابن مجاهد بر او خرده گرفتند، اما دانشمندان بسيارى پس از او، كار وى را مبنا قرار داده كتب متعددى را در زمينه قراءات سبع سامان دادند.
5. قراى سبعه عبارتند از: ابن عامر، ابن كثير، عاصم، ابوعمرو، حمزه، نافع و كسائى.