36 شترهاى چاق و فربه را (در مراسم حج ) براى شما از شعائر الهى قرارداديم ر آنها براى شما خير و بركت است نام خدارا (هنگام قربانى كردن ) در حالى كه به صف ايستاده اند بر آنها ببريد هنگامى كه پهلويشان آرام گرفت (و جان دادند) از گـوشـت آنـهـا بخوريد و مستمندان قانع وفقيران را نيز از آن اطعام كنيد اين گونه ما آنها را مسخرتان ساختيم تاشكر خدا را به جا آوريد
والبدن جعلناها لكم من شعائر اللّه لكم فيها خير فاذكروا اسم اللّه عليها صواف فاذا وجبت جنوبها فكلوا منها واطعموا القانع والمعتر كذلك سخرناها لكم لعلكم تشكرون قربانى براى چيست ؟.
بـاز در ايـنجا سخن از مراسم حج و شعائر الهى و مساله قربانى است , نخست مى گويد: «شترهاى چاق و فربه را (در مراسم حج ) براى شما از شعائر الهى قرارداديم » (والبدن جعلناها لكم من شعائر اللّه ).
آنها از يك سو به شما تعلق دارند, و از سوى ديگر از شعائر و نشانه هاى خداوند در اين عبادت بزرگ هستند, چرا كه قربانى حج يكى از مظاهر روشن اين عبادت است .
سپس اضافه مى كند: «در آنها براى شما خير و بركت است » (لكم فيها خير).
از يـك سـو از گوشت آنها استفاده مى كنيد و ديگران را اطعام مى نمائيد و ازسوى ديگر به خاطر ايـن ايـثـار و گـذشت و عبادت پروردگار از نتائج معنوى آن بهره مند خواهيد شد و به پيشگاه او تقرب مى جوئيد.
سـپس كيفيت قربانى كردن را در يك جمله كوتاه چنين بيان مى كند: «نام خدارا (هنگام قربانى كردن ) در حالى كه به صف ايستاده اند بر آنها ببريد» (فاذكروا اسم اللّه عليها صواف ).
بـدون شـك ذكر نام خدا به هنگام ذبح حيوانات يا نحر كردن شتر كيفيت خاصى ندارد و هرگونه نام خدا را ببرند كافى است .
مـنـظـور از واژه «صواف » اين است كه دو دست شتر قربانى را از مچ تا زانودر حالى كه ايستاده باشد با هم ببندند تا به هنگام نحر, زياد تكان به خود ندهد وفرار نكند.
طـبيعى است هنگامى كه مقدارى خون از تن او مى رود دستهايش سست مى شود و به روى زمين مـى خـوابـد, و لـذا در ذيـل آيـه مى فرمايد: «هنگامى كه پهلويشان آرام گرفت (و جان دادند) از گـوشـت آنـهـا بخوريد و مستمندان قانع وفقيران را نيز از آن اطعام كنيد» (فاذا وجبت جنوبها فكلوا منها واطعموا القانع والمعتر).
جـمله «كلوا منها» (از آن بخوريد) ظاهر در اين است كه واجب است «حجاج » چيزى از قربانى خود را نيز بخورند, و شايد اين براى رعايت مساوات ميان آنها و مستمندان باشد.
سـرانـجـام آيـه را چنين پايان مى دهد: «اين گونه ما آنها را مسخرتان ساختيم تاشكر خدا را به جا آوريد» (كذلك سخرناها لكم لعلكم تشكرون ).و راسـتـى ايـن عـجـيب است حيوانى با آن بزرگى و قدرت و زور آن چنان تسليم است كه اجازه مى دهد انسانى پاهاى او را محكم ببندد, و او را نحر كند.
