گروهى از آنها گوش به سوى تو فرا مى دهندآيا تو مى توانى صداى خود را به گوش كران برسانى هر چند درك نكنند ومنهم من يستمعون اليك افانت تسمع الصم ولو كانوا لا يعقلون

كوران و كران !.

در ايـن آيه اشاره به دليل انحراف و عدم تسليم آنها در برابر حق كرده ,مى گويد: براى هدايت يك انـسـان تـنـهـا تعليمات صحيح و آيات تكان دهنده واعجازآميز و دلائل روشن كافى نيست , بلكه آمادگى و استعداد پذيرش و شايستگى براى قبول حق نيز لازم است , همان گونه كه براى پرورش سبزه و گل تنها بذر آماده كافى نمى باشد, زمين مستعد نيز لازم است . لـذا نخست مى گويد: «گروهى از آنها گوش به سوى تو فرا مى دهند» اما گويى كرند (ومنهم من يستمعون اليك ). با اين حال كه آنها گوش شنوايى ندارند «آيا تو مى توانى صداى خود را به گوش كران برسانى هر چند درك نكنند» (افانت تسمع الصم ولو كانوا لا يعقلون ).