ما آنها را به دوازده گروه ـكه هر يك شاخه اى (از دودمان اسرائيل ) بودـتقسيم كرديم و هنگامى كه قوم موسى (در بيابان سوزان , به سوى بيت المقدس درحركت بودند و گرفتار عطش سوزان و تشنگى خطرناكى شدند) و از او تقاضاى آب كردند, به او وحى فرستاديم كه عصايت را بر سنگ بزن و او چنين كرد, ناگهان دوازده چشمه از سنگ جوشيد كه هركدام به خوبى چشمه خود رامى شناختند ابر را برسر آنها سايه افكن ساختيم من و سلوى را (به عنوان دو غذاى لذيذو نيروبخش ) بر آنها فرو فرستاديم 2». و بـه آنها گفتيم به ما ستم نكردند بلكه به خودشان ستم روا داشتند
وقطعناهم اثنتى عشرة اسباطا امما واوحينا الى موسى اذاستسقيه قومه ان اضرب بعصاك الحجر فانبجست منه اثنتا عشرة عينا قد علم كل اناس مشربهم وظللنا عليهم الغمام وما ظلمونا ولكن كانوا انفسهم يظلمون گوشه اى از نعمتهاى خدا به بنى اسرائيل :.
در اين آيه اشاره به چند قسم از نعمتهاى خدا بر بنى اسرائيل مى كند نخست مى گويد: «ما آنها را به دوازده گروه ـكه هر يك شاخه اى (از دودمان اسرائيل ) بودـتقسيم كرديم » تا نظمى عادلانه و دور از برخوردهاى خشونت آميز در ميانشان حكومت كند (وقطعناهم اثنتى عشرة اسباطا امما). نعمت ديگر: «و هنگامى كه قوم موسى (در بيابان سوزان , به سوى بيت المقدس درحركت بودند و گرفتار عطش سوزان و تشنگى خطرناكى شدند) و از او تقاضاى آب كردند, به او وحى فرستاديم كه عصايت را بر سنگ بزن و او چنين كرد, ناگهان دوازده چشمه از سنگ جوشيد» (واوحينا الى موسى اذاستسقيه قومه ان اضرب بعصاك الحجر فانبجست منه اثنتا عشرة عينا). و آنچنان اين چشمه ها در ميان آنها تقسيم شد «كه هركدام به خوبى چشمه خود رامى شناختند» (قد علم كل اناس مشربهم ). نـعـمـت ديگر اين كه , در آن بيابان سوزان كه پناهگاهى وجود نداشت «ابر را برسر آنها سايه افكن ساختيم » (وظللنا عليهم الغمام ). بالاخره چهارمين نعمت اين بود كه «من و سلوى را (به عنوان دو غذاى لذيذو نيروبخش ) بر آنها فرو فرستاديم » (وانزلنا عليهم المن والسلوى )«2». و بـه آنها گفتيم «از غذاهاى پاكيزه اى كه در اختيار شما گذارده ايم بخوريد»(كلوا من طيبات ما رزقناكم ) و فرمان خدا را به كار بنديد. امـا آنـهـا خـوردنـد و كفران و ناسپاسى كردند, آنها «به ما ستم نكردند بلكه به خودشان ستم روا داشتند» (وما ظلمونا ولكن كانوا انفسهم يظلمون ).
