امور عبارتند از :

1 . دورى از استعمال الفاظ ركيك و سخيف و استفاده از عبارات زيبا و جذاب ؛

2 . پرهيز از هرگونه تمسخر ، دشنام و ناسزا گويى ؛

3 . رعايت كمال تواضع و فروتنى در هنگام سخن ؛

4 . دورى از بحث با افراد رياست طلب ، بد اخلاق و معاند . در صورت ضرورت بايد مواظب ضربه هاى احتمالى بود و آنها را به بهترين وجه به خود ايشان باز گرداند ؛

5 . التزام به جايگاه برتر حق و اين كه حقيقت بالاتر از هر چيز است . در صورت روشن شدنِ حقيقت، بايد آن را بدون چون و چرا پذيرفت ؛

6 . توجه به اهميت گيرايى بيان ، گويايى زبان و رسا بودن كلام در مناظره كننده ؛

7 . ندادن فرصت بيش از حد به طرف مقابل براى تفكر و جولان در گفتار ؛

8 . قاطعيت در بيان مطالب مورد نظر ؛

9 . استفاده به جا از آيات، روايات ، مثل ها ، اشعار و داستان هاى مناسب .

خطابه(34)

نياز به صناعت خطابه

كسى كه مى خواهد در جامعه تأثيرگذار، و در رسيدن به اهداف اجتماعى خود موفق باشد، ناگزير است اراده مردم را با خود همراه ساخته و رضايت آنان را در مورد مطالب مورد نظر خويش جلب كند . متقاعد كردن توده مردم به مطلب مورد نظر از طريق برهان و استدلال هاى جدلى همواره ثمربخش نيست ؛ زيرا بيشتر انسان ها تحت تأثير عواطف ، احساسات و ظواهرند . از اين رو، بهترين راه براى اقناعِ ايشان استفاده از صناعت خطابه است .

بر اساس آنچه بيان شد ، آگاهى از آداب و فنون خطابى براى رهبران سياسى و سخنگويانِ