روحانیت در جبهه چه می کرد؟
در جنگ جمل عربی ازمیان لشگریان برخاست و گفت: ای امیرمومنان آیا اعتقاد شما این است که خدا یکی است؟
این را گفت مردم بر او پرخاش کردند و گفتند: ای اعرابی مگر نمی بینی امام در این ایام با چه گرفتاریها مواجه است؟! در چنین شرائطی چه جای اینگونه سوالات است؟!
امام فرمود: بگذارید جواب خود را بگیرد و نسبت به خدای خود معرفتی حاصل کند او از ما همان را می خواهد که ما آن را از دشمن می خواهیم.
سوالی که ممکن است ذهن ها مشغول کند این است: روحانیت را چه به دفاع مقدس؟
دو کارکرد برای روحانیونی که در جبهه بودند می توان در نظر گرفت؛
یک، همانند دیگر سربازان وارد عرصه جنگ شده و مشغول عملیات شدند.
این گروه در میان روحانیون کم نبودند
دوم روحانیونی که به جبهه رفته ولی بیشتر کار فرهنگی انجام می دادند.
شاید به نظر عده ای لغو بوده و روحانی هم مثل دیگر اقشار باید اسلحه به دست می گرفت به خط مقدم می رفت نه اینکه برای سربازان منبر برود.
با توجه به داستانی که ابتدای مطلب نقل کردیم به راحتی می توان فهمید که حمایت از مرزهای اعتقادی بیش از مرزهای ملی و جغرافیایی ارزش داشته و اگر جهادی بوده برای حفظ مرزهای مذهب بوده است. از این رو می توان گفت حضور روحانیت در دفاع مقدس بیشتر برای حمایت از این بخش بوده اگر طلبه ای به غیر این مشغول بوده باید گفت چرا؟
گرچه حضور در خط مقدم هم بسیار ارزشمند بوده و جای هیچ شکی در آن نیست ولی نکته اساسی انتخاب کار مهمتر است وقتی که انسان در مقابل دو عمل قرار گرفته و نمی داند کدام را باید انتخاب کند روشن است که عملی که اهمیت بیشتری دارد و یا کس دیگری نمی تواند انجام دهد باید انتخاب کند.
حضور در خط مقدم جبهه هم روحانی و هم غیر آن می توانستند انجام دهند ولی فعالیت فرهنگی را هر کس نمی توانست انجام دهد و باید کسی عهده دار آن می شد که خود احاطه ای به دین و مسائل آن داشته باشد.
داستان مبارزه و جبهه هنوز ادامه دارد با این تفاوت که شکل مبارزه عوض شده و به فضای شبهات دینی و مجازی کشیده شده است اگر آن روز شکل مبارزه و آدم های آن مشخص بودند امروز کاملا پنهانی عمل می کنند و هر کس نمی تواند به صحنه بیاید.
بنابراین رسالت روحانیون دو چندان می شود و باید کاملا آماده مبارزه در این صحنه باشند.
حضور روحانیت در فضای نظامی تحت عنوان عقیدتی سیاسی و اطلاع رسانی نیروهای نظامی از فضای مسائل عقیدتی مساله ای در خور توجه که نباید از آن غافل بود.
تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان
