نوکر اهل البیت،مهمانشان شد!

هیچ گروهی هم چون علمای وارسته و خداجو به اسلام و مردم خدمت نکرده اند از این رو مردم قدر شناس هم علمای ربانی را دوست دارند و به دیده احترام به آنان می نگرند.

علمای الهی هرگز هیچ گونه چشم داشتی به مردم نداشته و بی هیچ منتی هر کاری که از دستشان برآید برای آنان انجام می دهند.

امام صادق علیه السلام درباره عظمت علمای وارسته و زاهد در پیشگاه عدل الهی این گونه می فرمایند:

اذا کان یوم القیامة جمع الله عزوجل الناس فی صعید واحد ، و وضعت الموازین ، فیوزن دماء الشهداء مع مداد العلماء، فیرجع مداد العلماء علی دماء الشهداء.

چون روز رستاخیز شود، خداوند عزوجل مردم را در دشتی فراخ گرد می آورد و ترازوها گذاشته می شود و خون شهیدان با مرکب عالمان سنجیده می شود ، اما کفه مرکب عالمان بر خون شهیدان سنگینی می کند.(2)

آیت الله خوشوقت هم چون بسیاری از علمای وارسته و خداجوی شیعه بسیار به اهل البیت علیهم السلام به ویژه به سید الشهداء امام حسین علیه السلام عشق و ارادت داشتند، امام حسینی که پیامبر صلی الله علیه و آله درباره وجود نازنینش این گونه فرمود:

من احب ان ینظر الی احب اهل الارض الی اهل السماء فلینظر الی الحسین.هر که دوست دارد به محبوبترین فرد روی زمین در نزد اهل آسمان نگاه کند به حسین بنگرد.(3)

 حاج سیعد حدادیان مداح اهل بیت علیهم السلام درباره عشق و اردات آیت الله خوشوقت به اهل البیت علیهم السلام این گونه می گوید:

 آیت الله خوشوقت از نوادر روزگار بودند که حدود 30 سال پیش حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) سفارش می کردند از مردم تهران کسانی که دنبال مبانی اخلاق و معارف الهی هستند، محضر مبارک ایشان را درک کنند.

سی سال بود که حقیر در شبهای جمعه و شبهای شنبه و شبهای ولادت و بعد از آن و شبهای شهادت و پس از آن، کل مبارک رمضان و ماه های محرم و صفر در خدمت ایشان بودم، یکی از مهمترین ویژگیهای ایشان نوکری سیدالشهدا علیه السلام  بود که به دستگاه سیدالشهدا علیه السلام  اعتقاد راسخ داشتند به گونه ای که اگر مسجد نبودند، معتقد بودند که باید روضه شبهای جمعه و شبهای شنبه در مسجد منعقد باشد.

حدادیان در ادامه سخنانش اظهار داشت: نکته خیلی مهم این است که یکی ـ دو بار که ایشان که از قم به تهران می آمدند تأخیر داشتند و بعد از روضه به مسجد می رسیدند، یعنی به نماز جماعت نمی رسیدند، اما می نشستند از چای روضه می خوردند و می فرمودند: بزرگان معتقدند که همین چای سیدالشهدا علیه السلام  بعد از روضه موضوعیت دارد و تأثیرگذار است.

وی این گونه ادامه داد:آیت الله خوشوقت بسیار بسیار به گریه امام حسین علیه السلام  اعتقاد داشتند و به سینه زنی اهمیت می دادند.

کل محرم و صفر و ماه مبارک رمضان شبانه روز در مسجد برنامه داشتند، یادم می آید که شبهای آخر محرم و صفر منقلب شده بودند و می پرسیدیم که آقا شما چرا احوالتان این جوری است؟ می گفتند: وقتی ماه صفر می خواهد تمام شود و وقتی می خواهم این لباس(سیاه) را از تن در بیاورم، دلم می گیرد.

تا پارچه های سیاهی که بر روی در و دیوار قرار دارد گناه ها کمتر است و این فضا باعث می شود که مردم با امام حسین علیه السلام  و اهل بیت علیهم السلام با این خاندان و معارفشان بیشتر آشنا می شوند.

وی تصریح کرد: سال گذشته خدمت ایشان به عتبات عالیات مشرف شدیم، 3 رجب در صحن حضرات عسکریین علیهما السلام ایشان را با ویلچر برای زیارت می بردیم.

فراموش نمی کنم ایشان بعد از برنامه منقلب شده بودند و می گفتند کاش یک شب دیگر در سامراء بمانیم تا چنین برنامه هایی را برای اهل بیت علیهم السلام داشته باشیم.

یک بار با 10 ـ 15 نفر از اهالی جنوب شهر در شب های احیا در مسجد سینه زنی داشتیم و رونقی به مجلس داده بودند. عادت آیت الله خوشوقت این بود که عموما در عزاداری سرشان پائین بود، وقتی به ایشان این قضیه را گفتم، گفتند: می گفتم امشب صدای اهل بهشت می آید.

در هر صورت ایشان بسیار بسیار به دستگاه اهل بیت علیهم السلام وابستگی و تعهد داشتند و خودشان را نوکر اهل بیت علیهم السلام اطلاق می کردند. به روضه هایشان توجه و تعهد داشتند.

پی نوشت:

1-میزان الحکمه/ج8/ص20/ح13824

2- میزان الحکمه/ج8/ص20/ح13821

3-میزان الحکمه/ج1/ص346/ح1136

منابع:

1-میزان الحکمه/محمدی ری شهری/دارالحدیث/87

2-سایت شفاف

تهیه و فرآوری: مهدی صدری، گروه حوزه علمیه تبیان