فقیه محتاط
اشاره
آیت الله شیخ محمد فکور یزدی در سال 1324ه.ق،(1) در احمد آباد از توابع اردكان، در خانوادهاى دیندار، مذهبى، عاشق اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به دنیا آمد.
حدود شش سالگی جهت فراگرفتن قرآن مجید به مكتب خانه قدم نهاد و به آموختن كلام خدا پرداخت. آیت الله شیخ محمد فکور یزدی به علت ضعف بنیه مالى پدر، نزد شخصى به نام حاج عبدالصمد وكیلى به شاگردى رفته تا باری از دوش پدر برداشته و در تآمین هزینه زندگی به کمک پدر بشتابد.
آیت الله فکور یزدی همزمان با كار، خواندن و نوشتن را نیز فراگرفت و از ایندو امر مهم غافل نماند.و شبها با اجازه صاحب مغازه در همان مغازه مىماند تا با فراغت بیشتر به مطالعه و درس خواندن ادامه دهد.(2)
آیت اللّه فکور یزدی از همان ابتدا، همگام با تحصیل، در تهذیب و تزكیه نفس نیز كوشا بود و از اساتید برجسته اخلاق كسب معنویت مىكرد و بر ملكات خوب نفسانى خود مىافزود.
وى به گونهاى خود را با ادب اسلامى مزیّن نموده بود كه هر كس با او همنشین مىشد، به یاد خدا مىافتاد و رنگ الهى مىگرفت. بعضى از سیره عملى و اخلاقى وى از این قرار است:
دوستى اباعبداللّه و اهل بیت(ع)
در دورانی كه راه عتبات عالیات باز بود و امکان تردد برای زائران امام عتبات فراهم بود، آیت اللّه فكور سالى دو بار جهت زیارت و تجدید دیدار با امامان معصوم و مظلوم آن دیار به كربلا و نجف مشرف مىشد، آنگاه هم كه راه بسته شد، با زحمات زیادى از بیراههها با راهنمایى افراد خاصى خود را براى زیارت عتبات عالیات به نجف و كربلا مىرساند و مدتى هم مىماند.
وقتى به حرم امام حسین علیه السلام مشرف مىشد، ساعتها از حرم بیرون نمىآمد، به گونهاى مجذوب حرم مىشد كه متوجه هیچ كس نمىشد.
عشق و علاقهاى خاص به امام حسین علیه السلام سبب می شد ساعتها در صحنِ حرم مىنشست و گنبد و بارگاه اباعبداللّه را مىنگریست و توان دل کندن از آن و به خانه برگشتن را نداشت.
خودش مىگفت: " دوست روحانى متدینى داشتم كه مدتى پیش از دنیا رفته بود، آرزو داشتم او را در خواب ببینم و از احوال عالم برزخ سؤال كنم و خبرى بگیرم.
این را هم مىدانستم كه بر اساس روایات: در روز قیامت پیامبر (ص)و ائمه معصومین (ع) و...شیعیان را شفاعت مىكنند و از آن مهلكهها نجات مىبخشند. آنچه كه خود آنها سفارش كردند، این است كه براى عالم برزخ فكرى بكنید.
شفاعت مال روز قیامت است. به این جهت خیلى دلم مىخواست بدانم كه چه عملى در عالم برزخ به كار مىآید و انسان را نجات مىدهد؟ تا اینكه شبى او را در خواب دیدم؛ جلو رفتم، دستش را گرفتم و پرسیدم: در عالم برزخ چه عملى ارزش دارد و سبب نجات انسان مىشود؟
ابتدا دستش را از من جدا كرد و عقب عقب رفت، دویدم گریبانش را گرفتم و گفتم تا جوابم را ندهى، رهایت نمىكنم. گفت: « براى عالم برزخ زیارت اباعبداللّه الحسین (ع)را فراموش نكن"
احترام به سادات
از دیگر خصوصیات ایشان احترام بسیار به سادات بزرگوار و فرزندان اهل بیت علیهم السلام خصوصا اهل علم آنها بود با تعظیم و تكریم زایدالوصفى با آنها روبرو مىشد.
احتیاط در مصرف بیت المال
آیت اللّه فكور در تمام كارهایش دقّت و احتیاط داشت، به ویژه در مصرف وجوهات شرعى و اموال بیت المال بیش از اندازه احتیاط مىكرد.(3) بدین سبب با اینكه اموال زیادى از خمس و زكات و كفّارات و هدایا به دستش مىرسید، همه را با دقّت خاصى جدا مىكرد و به مصارفش مىرساند.
زهد و تقوا
زندگى ساده و مختصرى داشت و از سطح یك طلبه متوسط نیز پایینتر بود. لباسش نوعا از پشمى بود كه خود تهیه مىكرد، بسیار كم غذا مىخورد، بیشتر به مطالعه و عبادت و شب زنده دارى مىپرداخت. تا آخر عمر در خانه اجارهاى به سر برد و به خود اجازه نداد كه از وجوهات خانهاى تهیه كند.
با این همه اگر كسى از جهت مادى یا معنوى احتیاجى داشت و به وى مراجعه مىكرد، تا سر حد توان در انجام آن تلاش مىكرد. چون پدرى دلسوز و مهربان، و برادرى همدل و چارهساز، با بلندنظرى و احترام، نیاز مراجعین را برطرف مىساخت و هرگز شخصیت مؤمنین نیازمند را جریحهدار نمىكرد.
حجت الاسلام حاج سید محمد نجفى مىگوید: « وقتى دخترش را به منزل شوهر بردند، مقدارى « مُهرِ نان» (4) كه سهمیه دخترش بود و هنوز مصرف نشده بود، به بیت المال برگرداند.
آقاى محمدى میگوید: یك وقت طلبهاى از آشنایان ازدواج كرد، ایشان مىخواست هدیهاى براى داماد ببرد. امّا این كار 7یا 8ماه طول كشید.
بعدها به من گفت: هنوز پولى ندارم كه چیزى بخرم. كاملا مشهود بود كه مایل نیست از وجوهات چیزى بخرد و مىخواست از اموال شخصى خودش باشد. بعد از یك سال پولى جمع كرد و یك روفرشى به قیمت 8دینار عراقى معادل 160تومان خرید و براى وى هدیه برد.
بیان شیرین
آیت اللّه فكور با آن همه زهد و تقوا، مردى شیرین سخن بود و مجالس گرمى را بر پا می کرد. آن گونه نبود كه چون برخى چهره در هم كشد و گوشهگیرى اختیار كند.
از نظر اجتماعى و برخورد با مردم به گونهاى بود كه اگر كسى در جلسهاى با ایشان مىنشست، مجذوب وى مىشد. تواضع بى حد و دل دادن به حرفهاى مردم، سبب محبوبیت وى در دلها شده بود، دیدارش انسان را به یاد خدا مىانداخت.
پى نوشت ها:
1- گنجینه دانشمندان، ج 2ص 223در تاریخ اردكان، على سپهرى، ج 1ص 255سال تولد وى را 1325ه.ق ذكر كرده است. و در فتوكپى شناسنامهاش 1278ه.ش برابر با 1317ه.ق مىباشد.
2- گفتگو با حجت الاسلام محمود محمدى، عضو دفتر استفتائات مقام معظم رهبرى در قم و از بستگان وى.
3- گفتگو با حجت الاسلام حاج سید جعفر حسینى ركن آبادى.
4- حوالهاى كه بوسیله آن نان تهیه مىشد.
منابع:
کتاب ستارگان حرم
کتاب گنجینه دانشمندان
تهیه و فرآوری : علی فریادرس ، گروه حوزه علمیه تبیان
