تبیان، دستیار زندگی
علمای اسلام همواره با تواضع و فروتنی خود انسانهای بزرگی را به جامعه معرفی کرده اند و همیشه با اخلاق عملی خود درس عبرتی برای همگان بوده اند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تواضع وفروتنی درعلمای جهان اسلام

علما
علمای اسلام همواره با تواضع و فروتنی خود انسانهای بزرگی را به جامعه معرفی کرده اند و همیشه با اخلاق عملی خود درس عبرتی برای همگان بوده اند.

آخوند خراسانی

 در احوالات ایشان نوشته‏ اند: «این وجود مبارك كه در واقع رهبر دین و دنیای میلیون‏ها مسلمان بود، بسیار متواضع بودند؛ مخصوصاً در برابر اهل علم، با كوچك‏ترین طلبه در سلام پیشی می‏گرفت و در مجالس برای ورود ن‏ها به پا می‏ایستاد و اهل علم را بسیار تجلیل می‏كرد»

برگرفته از کتاب «سیمای فرزانگان، ص289»

مقدس اردبیلی

  در احوالات ایشان مده است: «موقعی در سفر یكی از زوّار كه او را نمی شناخت به او گفت: جامه‎های مرا ببر نزدیك ب و بشوی و چرك ن‏ها را بگیر ـ مقدس اردبیلی قبول كرد و جامه‏های ن مرد را بُرد و شست و ورد تا به او بدهد ـ در این هنگام ن مرد او را شناخت و خجالت كشید ـ دیگران هم او را توبیخ كردند.

 مقدس اردبیلی فرمود: چرا او را ملامت می‏كنید؟ مطلبی نشده است. حقوق برادران مؤمن بر یكدیگر بیش از اینهاست»   برگرفته از کتاب «سیمای فرزانگان، ص 295»

شیخ انصاری

«ایشان دارای همّتی بلند و اخلاقی نیكو بود و به امور طلّاب شخصاً رسیدگی می‎كرد و مانند پدری مهربان نان را تحت تربیت خود قرار داده بود ـ چند روزی شیخ دیرتر از وقت مقرّر برای تدریس حاضر می‏شد.

از وی سبب را پرسیدند فرمود: یكی از سادات به تحصیل علوم دینی مایل گشت و این امر را به چند نفر در میان نهاده تا درس مقدمات برایش گویند ولی هیچ یك حاضر نشدند و شأن خود را بالاتر دیدند ـ بدین جهت خود متصدّی این امر شده، درس او را به عهده گرفتم»

برگرفته از کتاب «زندگی و شخصیت شیخ انصاری، ص 78 »

علامه سید محمّد حسین طباطبائی

آیت‏الله تهرانی، از شاگردان ایشان این‏گونه می‏گوید: «این مرد، جهانی از عظمت بود؛ عیناً مانند یك بچه طلبه در كنار صحن مدرسه روی زمین می‏نشست و نزدیك به غروب در مدرسه فیضیه می‏مد و چون نماز بر پا می‏شد، مانند سایر طلاب نماز را به جماعت مرحوم آیت‏الله قای حاج سید محمد تقی خوانساری می‏خواند.

نقدر متواضع و مؤدّب و در حفظ داب سعی بلیغ داشت كه من كراراً خدمتشان عرض كردم: خر این درجه از ادب و ملاحطاتِ شما ما را بی‎ادب می‏كند.

از قریب چهل سال پیش تا به حال دیده نشده كه ایشان در مجلس به متكا و بالش تكیه زنند، بلكه پیوسته در مقابل واردین مؤدّب، قدری جلوتر از دیوار می‏نشستند و زیر دست مهمان واردـ من شاگردشان بودم و بسیار به منزل ایشان می‏رفتم و به مراعات ادب می‏خواستم پائین تر از ایشان بنشینم ابداً ممكن نبود...»

برگرفته از مهرتابان (یاد نامه و مصاحبات تلمیذ و علّامه ) صص 50 و 51


تهیه و تنظیم : جواد دلاوری ، گروه حوزه علمیه تبیان