مراتب یاری و نصرت خدا
متن ذیل گزیده ای از سخنان آیه الله بهاء الدینی است.
مقام حقیقى
گاهى بشرى كه شب آخر عمرش است و در حال احتضار به سر مىبرد، حریص بر اقتصاد است، هنوز براى مقامش مىترسد. بگو تو كه دارى مىمیرى، مقام به چه درد تو مىخورد، آن هم مقام خیالى. اگر مرد مقام هستى، مقام انبیا را پیدا كن، مقام اولیا را پیدا كن، كه شكست نمىخورد. اگر كسى منصب الهى پیدا كرد، تمام دنیا هم نمىتوانند این منصب را از او بگیرند.
اگر همه كره زمین جمع شوند و بخواهند امامت و خلافت مولا را بگیرند، زورشان نمىرسد. اگر مرد مقام هستید دنبال این چنین مقاماتى باشید. تو اقتصاد پانصد سال خود را دارى، با این وجود، شب خوابت نمىبرد، مبادا از اقتصاد فلج شوى. معلوم نیست كه بیش از این پنج سیر غذایى كه مىخورى سهمت باشد.
خدا همه را موفق كند و همه را آماده راه حق و اسلام كند، و همه از اسلام بهرهمند شوید. اگر بهرهاى از اسلام پیدا كردید، بهره خود شماست. معنایش این نیست كه براى كسى كار كنید، اگر مرد خدا شدید، اولین فضیلت و مزیت، نصیب خود شما مىشود.
خود شما عالم مىشوید و اخلاق انسانى پیدا مىكنید. خودت مجموع فضایل الهى مىشوى، كه حتى حاضر نیستى یك حیوان هم از تو آزار ببیند. اینها از مزایاى انسان است. اینها برنامههاى اسلام است.
اگر بشر با برنامههاى اسلام آشنا شود، وجدان را مبرا از جور قرار مىدهد، و نمىدانى وجدان مبرا از جور، چه بهشت برینى است. وجدانى كه ببیند معصیت خدا را نكرده است، حق مردم را تضییع نكرده است، حدود خدا را تضییع نكرده است. این چنین وجدان، آثار بزرگى دارد، بركات خدا برایش نازل مىشود. اگر اهل همت هستى، همت شما، همت عالى مىباشد. دنبالهرو انبیا و اولیا باشید، دنبالهرو گرگها و درندگان نباشید.
مراتب نصرت خدا
نصرت خدا هم مراتب دارد. گاهى به جمیع جهات نصرت خدا مىكنید، خدا هم به جمیع جهات شما را یارى مىكند.
این كه بگویید: خدایا، ما را یارى كن! بعد هم كارهاى خود را بكنیم، مىگوید: خبرى نیست. تو باید خدا را نصرت كنى، تا خدا هم تو را یارى كند. مبدأ ایمان هم همین است.
اگر دیدید اقتصاد را خدا فراهم كرد، شفا را خدا به تو داد، ألم یجدك یتیما فأوى و وجدك ضالاً فهدى و وجدك عائلاً فأغنى(1)، ألم نشرح لك صدرك و وضعنا عنك وزرك، الذى أنقض ظهرك و رفعنا لك ذكرك(2).
وقتى دیدى در تمام حوایج، خدا تو را یارى كرده است، به خدا ایمان پیدا مىكنى. و این وقتى است كه تو در تمام امور خدا را یارى كنى. این طور نیست كه كلاه سر خدا برود. بگویى: شما ما را یارى كن تا ما بعدا یارى كنیم.
خدا به اندازهاى كه شما یارى كردى، كمك مىكند: ان تنصرالله ینصركم(3). در دستگاه خدا نمىتوان حقهبازى كرد. حقهبازى، مال بازار است. باید ابراهیم آماده براى آتش شود تا خدا آتش را برد و سلام كند. اگر به مخلوق التماس كند، به زید التماس كند، از برد و سلام خبرى نیست.
كسى كه همه یارىها را از خدا دید، قهرا مؤمن به خدا مىشود. مىبیند كارها را غیر خدا نمىتواند انجام دهد. وقتى خدا شما را یارى كرد، اگر به شما بگویند همه این حرفها دروغ است، مىگویید: همه شما دروغ هستید.
پیامبر خدا (صلىالله علیه و آله و سلم) یك روز گرفتار اهل مكه بود. اهل مكه مىگفتند: نباید در مكه صداى پیامبر بلند شود. ولى صداى پیامبر خدا (صلىالله علیه و آله و سلم) در تمام جهان باید بلند شود.
این كار را چه كسى غیر از دستگاه خدا كرده است: و رفعنا لك ذكرك. مراتب ایمان هم از این جا استفاده مىشود. كسى كه به حسب دست و زبان و قلب و اقتصاد و همه امور، خدا را نصرت كند، ایمانش غیر ایمان كسى است كه در یك جهت خدا را یارى كرده است.
شما مىگویید: ما كه نفهمیدیم! نكردهاید كه بفهمید. تا نصرت خدا نكنید، فایدهاى ندارد. اگر در اقتصاد گرفتار هستى، با دعا كار اصلاح نمىشود. براى خدا قدم بردار، اگر یارى خدا را ندیدى، آن وقت اشكال كن. با تنبلى، خدا انسان را یارى نمىكند. اگر براى خدا كار كردى، جزا هم دارد.
وفاى به عهد و وفاى به وعده و وعیدهاى خداوند، همه جنبه جزایى دارد. البته این غیر آن رحمت عمومى خداوند است. خداوند یك رحمت عام نسبت به همه موجودات دارد.
و همه موجودات از آن بهرهمند هستند و مقید به قیدى نیست. ولى اینها در صورتى است كه شما قدم بردارید. قدم برنداشته اگر هزار سال هم در محراب داد بكشى، مىگویند: خبرى نیست. باید حركت نحوالله كرد، از خدا هم یارى خواست و خدا هم تحقیقا یارى مىكند.
ولى با نشستن در خانه و تسبیح دست گرفتن كه: خدایا كارهاى ما را اصلاح كن، كار اصلاح نمىشود. یك قدم بردار، دست كم چهار تا فقیر را در شب اداره كن، اقتصاد شما آباد مىشود. تا وفا نكنید خبرى نیست: اوفوا بعهدى اوف بعهدكم.
منابع:
1- آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! و تو را گمشده یافت و هدایت كرد، و تو را فقیر یافت و بىنیاز نمود. سوره ضحى، آیه 6 ـ 8.
2- آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم، و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم؟! همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگینى مىكرد! و آوازه تو را بلند نساختیم! سره شرح، آیه 1 ـ 4.
3- سوره محمد، آیه 7.
تهیه و تنظیم: محمد حسین امین گروه حوزه علمیه تبیان
